Priya 's blog

         <script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js?client=ca-pub-5142589674299444"      crossorigin="anonymous"></script>           जवळपास सगळ्या लोकांच्या दिवसाची सुरुवात गरमागरम वाफाळत्या चहाने होते हो ना.... आपल्या देशात चहा आणला ब्रिटिशांनी आणि तो इथलाच होऊन गेला... आपल्याकडे दार्जिलिंग, आसामचा चहा खूप प्रसिद्ध आहे..तो इतका प्रसिद्ध आहे की, आता  G२० शिखर परिषद दिल्ली येथे झाली त्यात आलेल्या जगभरातील पाहुण्यांना दिलेल्या भेटवस्तू मध्ये दार्जिलिंग चहा आणि निलगिरी लीफ टी चा समावेश होता.                  दार्जिलिंग हा जगातील सर्वात मौल्यवान चहा आहे.त्यापप्रमाणे निलगिरी चहा हा दक्षिण भारतातील सर्वात भव्य पर्वतराजीतून येतो.म्हणजे भारतातील चहाची महती सगळ्या जगात प्रसिद्ध आहे.चहाचे प्रकार वेगळे मसाला चहा, ग्रीन टी, बासुंदी चहा,मलई चहा अगदी बिनादुधाचा कोरा चहा ... पण चहा हा लागतोच.            ...

                तुम्हाला तुमच्या लहानपणीचा किंवा टीव्ही जेव्हा नव्हता तो काळ आठवतो का? किती सुंदर दिवस होते ते.....  सगळे एकत्र बसून गप्पा मारत बसायचे, उन्हाळ्यात तर आकाशातल्या    चांदण्या बघत निवांत थंड वाऱ्यात गच्चीवर   किंवा अंगणात झोपायचे, रात्री उन्हाळ्यात सगळे एकत्र बसून गप्पा मारत जेवायचे, लहान मुलांना गोष्टी सांगत भरवले जायचं...                    टीव्ही नव्हता तर शांत झोप लागायची रात्री.. मुलं एकाग्रतेने अभ्यास करायची.लोकं घरी आलेल्या लोकांशी आपुलकीने बोलत बसायची, पारावर गप्पा चालायच्या रात्री उशिरापर्यंत.. घरी एखादा पदार्थ बनला तर गप्पांची , पदार्थांची देवाणघेवाण व्हायची मग मात्र टीव्ही आला आणि सगळं चित्रच बदलून गेलं.                 आता असं चित्र दिसते की सकाळी सकाळी टीव्ही वरती मालिका म्हणजेच टीव्ही सिरीयल्स चालू असतात अगदी सकाळी सात वाजताच..एक एक एपिसोड तीन तीन वेळा पाहिला जातो पण टीव्ही काही बंद होत नाही.घरातले मोठे लोक लहान ...

                                       मिसळ आपल्या अगदी जिव्हाळ्याचा विषय... मिसळ जशी चमचमीत,कटाची ,झणझणीत तितकीच ती आवडती.... मिसळ आवडणार नाही असा माणूस शोधूनही सापडणार नाही. तर आज 'मिसळ' हा विषय का आला याचे कारण म्हणजे मी काल खाल्लेली रविवारीची खास मिसळ, तुम्ही म्हणाल यात काय नवीन?  तर आम्ही राहतो कामानिमित्त महाराष्ट्राबाहेर....तर एखादा मराठी पदार्थ जर खायला मिळाला   तर .. असा आनंद होतो जसा माहेरी आलेल्या मुलीला होतो......             कोल्हापूरची मिसळ तर तिच्या आगळ्यावेगळ्या मस्त मसालेदार चवीसाठी प्रसिद्ध आहेच..पण त्या त्या प्रांतानुसार मिसळीचे प्रकार बघायला मिळतात.पुणेरी मिसळ, खानदेशी मिसळ, नाशिकची मिसळ.            मिसळ सर्व्ह करताना पण अगदी वेगळ्या पद्धतीने केली जाते.. मटकी..मग फरसाण...मग त्यावरती कट अशी ही भन्नाट डिश.. बाहेर लोकांना  वडापाव, पुरणपोळी, मोदक हे अस्सल मराठमोळे पदार्थ माहितच आहेत पण कित्येक जणांन...

                                    एक लहान मुलं कसं असतं? अगदी निष्पाप, आरश्यासारखं स्वच्छ मन, स्वच्छंदी स्वभाव.लहान मुलांसारख निरागस मन आणखी कुणाचं नसावं, याचं मला   भावलेलं उत्तम उदाहरण म्हणजे काही कारणास्तव मी रडले, तर   माझी मुलगी हमसून रडायला लागते. ती अगदी विचारतही नाही   की आई काय झालं?? आईच्या डोळ्यात पाणी तर तिच्याही. लहान मुलांचं कुतुहल हा एक आणखी वेगळा विषय... किती प्रश्न पडतात त्यांना.. नवीन काहीतरी करुन बघण्याची, ते शिकण्याची किती उत्सुकता असते त्यांना...सतत प्रश्न,सतत धडपड.लहान मुलांची ऊर्जा तर बघण्यासारखी असते.त्यांना फक्त म्हणलं की आपण खेळायला जाऊ म्हणजे त्यांचा उत्साह शिगेला पोहोचतो.             जेव्हा एखाद्या मुलाला आपण खाऊ देतो किंवा अचानक एखादं गिफ्ट देतो तो जो चेहऱ्यावर आनंद असतो तो तर खुप खास असतो.जेव्हा एखादं लहान मुल स्वतःच्या  पायावर उभं राहून चालायला शिकतं तेव्हा ते कितीही लहान असलं तरी नुसतं इकडून तिकडून पळ...

                   ज्या सणाची अख्खा महाराष्ट्र आतुरतेने वाट         पाहत असतो तो   म्हणजे गणेशोत्सव... लहानथोर,   आबालवृद्ध सगळ्यांचा लाडका गणराया येत्या काही दिवसांत विराजमान होईल अगदी थाटाने.                बाजारपेठा सजून गेल्या आहेत ,बाप्पांच्या आगमनाच्या तयारीसाठी.ती लगबग, लहान मुलांची उत्सुकता, नैवेद्याची तयारी,आर्कषक न सगळ्यांपेक्षा वेगळी ठरणारी आरास कशी करायची याच विचारात पडलेली मंडळी, पुजेची तयारी, नैवेद्याचा थाट ही सगळी लगबग अगदी पाहण्याजोगी असते.त्यातून मिळणारा आनंद काही औरच असतो.                                  घराघरात बाप्पांची अगदी आतुरतेने वाट बघितली जातेय.गणपती मंडळाचे देखावे तर बघण्यासाठी तर किती गर्दी होईल विचारु नका.यावेळेस तर आपणास चांद्रयान ३ चा देखावा नक्की पाहायला मिळणार हे नक्की. कोकणात गावी गणेशोत्सवासाठी जाणाऱ्या चाकरमान्यांची लगबग सुरू झाली असेल. ...

               जगातील सर्वात सुंदर नातं म्हणजे आई आणि बाळाचं  ... आणि सर्वात मोठा आनंद म्हणजे आई होण्याचा आनंद.हा तोच क्षण असतो जेव्हा बाळ रडलं की आईला आनंद होतो. बाळ झाल्यावर ती अजून कणखर बनते.             आई आपल्या आयुष्यात आशा आणि सकारात्मक विचारांनसारखी असते.जी नेहमी मुलांच चांगल व्हावं म्हणून राबत असते.मुलाला कुठलंही यश मिळाले की तिचा आनंद बघण्यासारखा असतो.आई आपल्या मुलाला तळहाताच्या फोडासारखे जपत असते... जणू काही शिंपल्यातला मोतींच.              तिचा बाळावरचा राग म्हणजे अळवावरचं  पाणी. अशी ही आपली आई .ती आहे तर सगळं आहे.आपण तर ऐकतोच लहानपणापासून ' स्वामी तिन्ही जगाचा आईविना भिकारी '.आपल्यावर निखळ निर्व्याज प्रेम कोण करत असेल तर ती फक्त आईच.